ΓΕΩΡΓΙΟΣ Χ. ΖΩΗΣ
[25/03/1876 - 14/02/1964]
Ο ΠΡΩΤΟΣ CHAPTAIN OF THE GUARD & MARSHAL ΤΩΝ AHEPA!
 |
| Αφιέρωμα στον παππού μου, στην μνήμη του |
Γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1876 στον
Αγιο Δημήτριο Ναυπακτίας. Γονείς του οι Χαράλαμπος K. Ζώης, γεννηθείς το 1835 και η Κυριακούλα Παπαντώνη. Οι ρίζες
της οικογένειας, ήταν από την Ηπειρο, Βλαχοηπειρώτες της περιοχής Τύμφης. Παππούς
του ο Κων/νος Ζώης γεννηθείς το 1810 και γιαγιά του η Κων/να Κανέλλου.
 |
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Χ. ΖΩΗΣ
[25/03/1876 - 14/02/1964] |
Προπάππος του ο Χαράλαμπος Αναγνώστη
Ζώης, πολεμιστής του 1821 γνωστός και ως «ΑΛΙΜΟΝΟΣ», από το συνθηματικό που
έδωσε στα παλικάρια του [Αγιοδημητριάνους, Καστανιώτες, Βονωρτιάνους &
Τριπιτσάνους] στην περίφημη ολική σφαγή των Τούρκων στη ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΒΡΩΜΟΦΤΕΛΙΑΣ
κοντά στο Χάνι Λιόλιου, λίγο πριν την επίσης περίφημη ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΤΕΡΝΟΒΑΣ. Το
συνθηματικό ήταν «ΓΡΑΨΕ ΑΛΙΜΟΝΟ»
Είχε αδέλφια τον Νίκο, τον Αλέξη, τον
Δημήτρη, τον Κων/νο και την Λεμονιά.
Παντρεύτηκε την Αγγελική παπαΓεωργίου
Παρίση [03/08/1885 – 23/02/1960] και απέκτησε την Κυριακούλα, Βασιλική,
Λεμονιά, Κωνσταντίνα [μητέρα μου] και τον ηρωικό νεομάρτυρα Χαράλαμπο.
Το 1922 σε ηλικία 47 ετών, έφτασε στην
Αμερική, να εργαστεί ως μετανάστης, μαζί του ήταν και τα αδέλφια του Βασίλης
και Αλέξης, Στην Αμερική εργάστηκε σκληρά στην κατασκευή σιδηροδρομικών
γραμμών, στους εκχιονισμούς. ¨Ηταν πανύψηλος και γεροδεμένος με τρομερή
σωματική δύναμη και άριστη εκπαίδευση από τον στρατό.
Πολύ νωρίς γνωρίστηκε με τους Χαρίλαο και
Ιωάννη Αγγελόπουλο, ιδρυτικά μέλη των ΑΧΕΠΑ από τη Δίβρη Ηλείας και αποτέλεσε
λόγω σωματικής δύναμης τον υπεύθυνο ασφαλείας, ας πούμε τον marshal της οργάνωσης. Όταν ήμουν μικρό παιδάκι,
σαν το αγαπημένο του εγγόνι, μου έχει διηγηθεί δεκάδες περιστατικά με συμπλοκές
Ελλήνων με τους γιάνκηδες.
Για να καταλάβετε, οι μετανάστες Ελληνες
εκείνης της εποχής, δεινοπαθούσαν από τους ντόπιους, δεν τους επέτρεπαν να φάνε
στα εστιατόρια, ούτε στα αναψυκτήρια, τους πέταγαν σαν σκουπίδι έξω από τα
καταστήματα! Επίσης συχνά έπεφταν θύματα ομαδικών επιθέσεων και ξυλοδαρμών!
Ο κάπταιν Τζωρτζ, καπετάν Γεωργούλας
ήταν το … «αντίδοτό τους». Όταν τους πετύχαινε σε τσακωμούς και δεν ήξεραν το …
δικό του σύνθημα … «Εει Μπόμ» και δεν απαντούσαν την ίδια φράση, έτρωγαν το
ξύλο της χρονιάς τους και δεν τολμούσαν να ξανά επιχειρήσουν ξυλοδαρμό
μετανάστη Έλληνα!
Αγαπούσε ένα τραγούδι του Ρούκουνα, με τιτλο ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΑΧΕΠΑ ΜΕ ΤΟ ΦΕΣΙ. Είχε φέρει και το σχετικό δίσκο από την Αμερική και τον έβαζε συχνά στις συγκεντρώσεις με τους φίλους του. Μπορείτε να τον ακούσετε από εδώ:
Ηταν άριστος μάγειρας, έκανε
πεντανόστιμα σφάγια, κοκορέτσια και σπληνάντερα, οργάνωνε γλέντια με τους
συμπατριώτες του στην ξενιτιά και δεχόταν τα αστεία από τους φίλους του, λόγω
του ότι φορολογούσε τα ψητά σφάγια, με αφαίρεση των ψητών νεφρών [η αδυναμία
του]!
Δεν έμεινε για πάντα στην Αμερική,
επαναπατρίστηκε γύρω στο 1935 έμεινε μέχρι θανάτου στη γενέτειρα, πάντρεψε τις
4 θυγατέρες του, είχε όμως την ατυχία να χάσει τον μονάκριβο γιο του Χαράλαμπο ηλικίας
28 ετών, φοιτητή, τον Νοέμβριο του 1948 από αδελφοκτόνα χέρια, αφού υπέστη
μαρτυρικούς ακρωτηριασμούς, απαγχονισμό κ.λ.π. στην θέση ΚΟΥΡΙΤΙΑ περιφέρειας
ΠΟΔΟΥ Ναυπακτίας.
 |
| Ο Εθνομάρτυς Χαράλαμπος Γ. Ζώης [1920 -1948] |
